niet zo snelle regenjas

Nadat de regenjas voor dochter 1 klaar was, begon ik aan die van dochter 2.
Ook zij mocht zelf een stofje kiezen.
Het werd er eentje met bloemenprint, van bij Atelier Linabo. Ik kocht meteen ook de nodige fournituren.
Tot voor kort had ik nog geen ervaring met het verwerken van softshell. Voor jas 1 heb ik dan ook voor een simpel modelleke gekozen, zonder al teveel tralaliekes. Voor jas 2 durfde ik al wat meer details aan, en ging ik voor prinsessennaden met ritszakjes, en een mooier afgewerkt flapje ter bescherming aan de rits.

De jas was nog niet volledig afgewerkt bij het nemen van de foto's: de mouwen zijn nog niet omgezoomd, en werden gewoon naar binnen gevouwen. 

                        

Op de ene foto is dit al wat duidelijker dan op de andere...oeps!

De binnenkant van de kap, en het beleg van de voorpanden, werden afgewerkt met paspel.

Ik kocht maar 1 metertje stof, en had dus niet veel reserve, maar ik deed toch een poging om de patronen zoveel mogelijk te laten doorlopen aan de naden.

Voor de volledigheid voeg ik ook nog enkele foto's van de achterzijde toe...

patroon: lillesol basics No. 49 softshelljacke van Lillesol&Pelle (maat 110)

  

Nu de jas (bijna) af is, heb ik eigenlijk spijt dat ik de eerste ook niet in dit model heb gemaakt. 

Nu ja, die kinderen groeien als kool, dus ik neem deze gedachte gewoon mee naar volgend jaar.   

Snelle regenjas

De zomer lijkt hier sneller voorbij dan verwacht.
I.p.v. zalig warme zonnestralen in het gezicht, kregen we emmers regen over ons hoofd, de eerste schooldagen.
De herfstige regenjas die nog ontbrak in de garderobe van mijn dochters was dus sneller nodig dan verwacht.
Softshell bood de ideale oplossing. Want: geen voering nodig, dus de helft minder werk!
Ik gebruikte het patroon voor een jasje uit Ottobre 6/2014, en deed enkele kleine aanpassingen:

De mouwboorden werden verbreed, geknipt uit softshell ipv boordstof, en er kwam een elastiek tussen.

De boordstof werd eveneens achterwege gelaten aan de rand van de kap. Er kwamen gaatjes en een elastische koord in, en de binnenkant werd afgewerkt met paspel.

De rits kreeg een extra flap, ter bescherming van de huid, en werd langs de binnenkant afgewerkt met biais.

De voor- en achterpanden werden als één geheel geknipt, en dus niet elk in een boven- en een onderstuk.

De foto's werden deze ochtend genomen...en...call it karma...geen wolkje meer te bespeuren...

patroon: jasje uit Ottobre 6/2014, maat 122 (2cm verlengd)
stof en fournituren: Atelier Linabo, Wijgmaal (behalve de rits: voorraad)

Bloed, zweet en tranen

...en dat mag je letterlijk nemen!

Want voor het eerst stikte ik in mijn vinger tijdens het maken van een naaiproject.
Auch!
En ook behoorlijk wat zweet en tranen kwam er aan te pas.
De reden kom je verder in deze post te weten.
Maar ze mag er zijn, de nieuwe schooltas voor mijn dochter die dit jaar de grote stap maakt naar het eerste leerjaar.

Initieel wilde ik een boekentas,volledig in kurkleer, met in het midden een contraststofje.

Omwille van de stevigheid en de duurzaamheid.

En omdat kurk gewoon een prachtig mooi materiaal is.

MAAR, daarin verschillen de dochter en ik zelf van mening.

En zij moet er per slot van rekening elke dag mee naar school.

Kurkleer is ook behoorlijk prijzig, en voor een boekentas heb je daar best wel veel voor nodig.
Niet geschikt voor ieders portemonnee, ook al gaat het lang mee.

DUS gingen we voor het compromis: ik mocht een deel verwerken met kurkleer (achterkant, binnenflap, handvat,...), en de rest van de stoffen mocht de dochter zelf kiezen.
En hier ziet u het resultaat van deze samenwerking:

Nogal kleurrijk dus.
Het vertrekpunt was het paneelstofje met bambi erop van Bambiblauw.
Als bijpassend stofje koos de dochter een gele stof die ik nog als overschot had liggen van 2 jurken die ik enkele jaren geleden maakte.
De biais werd gemaakt van een soft cactusstofje, dat hier al lange tijd in de kast lag te wachten op een naaiproject voor mezelf, dat er nog steeds niet van gekomen is.

Voor de binnenkant van de boekentas kozen we een gelamineerde stof. met cactus motief. Mocht er dan ooit een drankje uitlopen, dan is dit makkelijk(er) te reinigen. Ook de mogelijkheid om de boekentas open te ritsen is handig in dit opzicht.

De Achterflap, de binnenflap, het handvat en de afwerking van de riempjes, werden vervaardigd met kurkleer die ik vond bij veritas.

 

De idee om de riemen bij elkaar te houden met een elastiek ertussen haalde ik hier vandaan.

Bij de bron dus.

De bodem wordt beschermd door voetjes die ik vond bij Veritas.

De dochter is superfier op haar nieuwe boekentas.Vanwaar de tranen dan, vraagt u zich misschien af?De boosdoener is mijn printer. Om de één of andere reden verspringen de lijnen telkens in het midden van een blad wanneer ik een patroon uitprint. Niet enkel dit patroon dus, maar eender welk patroon dat ik uitprint.Hieronder kan u zien wat ik bedoel. Het ligt dus niet aan de plaats waar ik de bladen aan mekaar moet plakken, het is echt in het midden van het blad dat de lijnen ineens verspringen. Hoogst vervelend is dat!Meestal print ik mijn patronen dan ook uit bij mijn ouders. Maar deze keer wilde ik meteen beginnen, en dacht ik dat het allemaal wel zou meevallen, want het zijn toch bijna allemaal alleen maar "vierkantjes"...Maar die vierkantjes moeten daarna natuurlijk wel allemaal in mekaar passen in één geheel hè! Kieken! Zo ver had ik in mijn enthousiasme natuurlijk niet nagedacht. Resultaat: het voorzakje is veel te groot. Onmogelijk dus om het patroon in de voorflap mooi te laten overlopen. Bovendien kwam ik ook hier en daar ineens 1 tot 2 cm tekort, waardoor ik als redmiddel een fluovestje verknipte, en de achterflap een strook van 2 cm bijkreeg onderaan in de reflecterende stof, en het voorstukje 1 cm. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk. Mocht u zich dus bij de 2de foto hierboven afgevraagd hebben wat die grijze strook daar ineens komt te doen, dan kent u nu het eerlijke antwoord.En dan heb ik nog gezwegen over de elastiek tussen de riempjes, die ik eerst zo hoog had gestikt dat ze mijn kind eerder wurgden dan hielpen om de riemen op hun plaats te houden. Lostornen en lager zetten dus. Zucht.Net zoals bij mijn bevallingen, dacht ik meteen na de "oplevering": dit nooit meer!Ik kan er al mee lachen ondertussen, maar op het moment zelf, na al die uren zwoegen, kon ik echt wel bleiten. Het scheelde dan ook niet veel, of de dochter mocht echt met een plastieken zak naar school!Wedden dat ik dit weer vergeten ben tegen dat dochter 2 naar het eerste mag?!