maandag 25 december 2017

Zwierige Kerstjurkjes


Naar goede traditie kroop ik (pas) daags voor kerstmis achter de naaimachine om de dochters van een leuke feestoutfit te voorzien.

En hoewel ik dacht dit keer voorzienig geweest te zijn door dochter 1 al enkele weken eerder te voorzien van een feestoutfit, draaide het uiteindelijk toch weer uit op een aardige portie last minute sewing:
Zaterdagochtend ging ik aan de slag met een leuk stofje dat ik vrijdagavond gespot had bij Atelier Linabo.

















Diezelfde avond tekende ik het patroon over van de Regina jurk (en tuniek) van Sofilantjes, en voegde er als extraatje een ruffle aan toe bij de mouwen.
Hiervoor gebruikte ik het patroondeel van de flutter sleeves van de mara blouse van Compagnie M.

Tegen de middag was het jurkje voor dochter 2 een feit.
Een jurkje met schattige, blinkende diertjes, en
een cirkelrok.
Dat zwiert.
Er was er eentje jaloers...

























Dochter 1 wilde ook wel zo'n mooie zwierjurk.
Er werd een hulplijn bijgehaald.
Oma, tevens meter van dochter 1, (en die dicht bij de stoffenwinkel woont, en dan ook nog eens dicht in de buurt van onze woonst moest zijn later die dag) ging op pad om nog wat extra stof bij te kopen.
In de vroege namiddag kreeg ik het in handen.
Niet dat ik er meteen mee aan de slag kon, want het patroon moest nog overgetekend en geknipt worden.
In mijn haast nam ik niet te tijd om er de matentabel op na te pluizen, en ging ik er gewoon van uit dat een 7 jaar wel zou moeten passen.
Dom, dom, dom. Ik weet het. Maar een mens onder stress doet de domste dingen.
Wel was ik zo slim om deze keer een rits te voorzien in het achterpand.
Dat doe ik zowiezo vaker bij kleding voor dochter 1, wegens haar gigantische hoofd, waar zelfs de meest stretchy stof niet tegen opgewassen is.
Maar nu was het ook nodig om haar armen mee in de jurk te krijgen.
Dat werd al pijnlijk duidelijk toen dochter 2 haar jurk aantrok, en dat even onmogelijk leek, tenzij we tenminste één van haar armen zouden afzagen.
Wat we voor alle duidelijkheid niet hebben gedaan.
De sweaterstof die ik heb gebruikt heeft dus duidelijk in de verste verte niet evenveel rek als de tricotstof waar het (ritsloze) patroon in voorziet.
Ik kocht voor dochter 2 een bijpassende zichtbare gouden rits, die ik plechtig beloof één van de dagen nog in het achterpand te zetten, zodat ze de volgende keer niet door de hel moet gaan om haar jurk aan of uit te trekken.
Maar goed, we dwalen af...terug naar dochter 1, jurk 2:
Zondag ochtend was het bovenstuk van de tweede jurk een feit.
En hoewel ik hetzelfde patroon had gebruikt, zag dat er toch iets anders uit dan die van jurk 1, want ik knipte het voor en achterpand in 2, en voegde over het ganse bovenstuk een ruffle toe.



De mosterd voor deze look haalde ik natuurlijk bij de Millie dress van Mix it Make it.
Voor de ruffle gebruikte ik opnieuw het hierboven vermeldde patroondeel van de mara blouse, maar dan een aantal keren verlengd
Ik liet de dochter al eens passen, en lap, "amai mama, da's precies zo kort!".
"Ja, kind, dat is precies wel echt te kort! Wat nu?"
Een kort bezoekje aan de voorraadkast leverde me een bruikbare lap zwarte punta di roma op die dienst kon doen als geloofwaardig tussenstuk.
Daarmee was dat euvel dan al opgelost.

Voor het rokgedeelte was ik al een beetje voorzienig geweest, en had ik in den beginne al 2 cm toegevoegd aan de lengte van het patroon. Net genoeg, zo bleek.
Zondagmiddag was jurk 2 dan toch een feit.
Zondagavond waren we ruim op tijd klaar voor een zalig en stressvrij kerstfeest!
Fijne feestdagen iedereen!
Wij zwieren alvast het nieuwe jaar in...

Patroon: Regina dress (and tunic) van Sofilantjes, met wat aanpassingen (zie tekst).
Stof: Atelier Linabo, Wijgmaal
Fournituren: koper/gouden paspel (jurk 1), blinde rits (jurk 2): voorraad (of m.a.w.: geen idee waar ik deze ook al weer op de kop heb getikt)
Maat: 5 jaar, (voorlopig) zonder aanpassingen en 7 jaar, verlengd d.m.v. tussenstukje en 2 cm aan rokdeel


Feesten tot we erbij neervallen!



woensdag 20 december 2017

Louisa Coat

Ongeveer 1 jaar na mijn eerste Louisa Coat, was het echt wel tijd om er een tweede te maken.
De jas is ondertussen al meer dan een maand klaar (misschien 2 zelfs), en reeds volop in gebruik. Maar het nemen van de foto's heeft eventjes geduurd (wegens het slechte weer, en misschien ook een beetje wegens luiheid).
En het maken van een blogpost gebeurde nog veel later (wegens te druk, en misschien ook wel een beetje wegens het 'geen zin hebben in').
Maar nu is het eindelijk zover. Ik stel u met trots mijn 2de Louisa jas voor.


De foto's stel ik u met iets minder trots voor (dat was de vorige keer wel anders). 
De achtergrond is niet echt sfeervol, de lucht grijs en grauw, en de foto's zelf ook.































De jas werd gemaakt met de overschot mantelstof die ik nog had liggen van een jas die ik ooit voor mezelf maakte.

































Ik liet de dochter los op mijn voorraad paspel, en ze koos voor goud.

Bij veritas vond ze eerder al een prachtige gouden rits. Heel straf, want we waren nog maar een halve minuut in de winkel, en ze had hem al vast. Terwijl ik daar nog nooit eerder gouden ritsen had gezien.


Ondertussen heb ik ze ook al op andere plaatsen gespot. Bij Madeline de Stoffenmadam bvb.
En ook bij Lanalotta in Leuven kan je ze vinden.
Voor de voering ging ik dan ook maar op zoek naar een stofje met goudaccenten.

Lang moest ik niet zoeken, want ik had nog iets liggen in mijn eigen stoffenkast!
Handig, toch.
En straf: ik kocht het al in januari met de bon van de Stoffenkamer, die ik gewonnen had met mijn vorige louisa coat. Als dat geen toeval is.
Bij aanschaf had ik evenwel een feestelijke jurk in gedachten. Niet de voering voor een jas...
Maar het ziet er best ok uit.
De enige teleurstelling van de hele jas is de buitenflap. Voordat de jas klaar was, leek het erop dat deze mooi op zijn plaats ging blijven. Maar nu hij helemaal in mekaar zit, is niets minder waar. Het ding staat consistent opengeflapt, en ziet er niet bepaald elegant uit.

Velcro of drukknopen toevoegen is geen optie, want ik vrees dat deze zichtbaar zullen zijn van de zijkant, en dat vind ik maar niets.
Misschien moet ik de jas terug opengooien, en op zijn minst de buiten- en binnenkant van de flap aan mekaar vastlijmen met behulp van vliesofix. Dat zou misschien al iets helpen.
Mocht iemand nog een beter idee hebben, tips zijn altijd welkom!

patroon: Louisa Coat van Compagnie M. (Maat 7 jaar, zonder aanpassingenà
Buitenstof: Mantelstof van de stoffenverkoop door Punto Fashion in Keerbergen,
Voering: Hoffman cream gold van bij de Stoffenkamer
Tussenvoering en rits: veritas
Paspel: Atelier Linabo, Wijgmaal

zaterdag 21 oktober 2017

pippa pants

Mijn sportprestaties staan hier momenteel op een laag pitje.
Het lijkt wel of er tussen mijn goede plannen, en de uiteindelijke realiteit altijd wel een hindernis of een probleempje ligt, waardoor er van die sportieve plannen eigenlijk niets in huis komt.
We zijn in oktober nog behoorlijk ver verwijderd van de goede voornemens voor nieuwjaar, maar om de één of andere reden heb ik er nu al zin in om er NU werk van te maken.
Meer tijd vrijmaken om te sporten is er één van.
Omdat ik mezelf heb wijsgemaakt dat ik vast en zeker wat meer aan sport zou doen, indien ik maar een sportbroek had die goed zat, en er nog goed uitziet ook, besloot ik om te beginnen met het maken van de ideale sportbroek.

Een mooi stofje vond ik al gauw bij Madeline De Stoffenmadam.
Het ideale patroon bij Rebecca Page.

Onder de naam Pippa Pants.
Een veelbelovende naam, want de pippa shorts, kende ik al.
En hoewel beide patronen afkomstig zijn van verschillende ontwerpsters, ze hebben toch veel gemeen:
het zijn comfortabele kledingstukken,
in stretchstof,
die uiterst snel in mekaar zitten, en
die je nooit meer wil uittrekken eens je ze aanhebt.

De pippa pants bestaat in een versie voor poppen, meisjes en dames, en bestaat uit verschillende opties.

Ik koos voor de "flat waistband" en wijde pijpen...die niet zo wijd lijken omwille van mijn eveneens "wijde" benen :(




Je kan de 3 patronen (poppen-meisjes-dames) afzonderlijk kopen, maar voor wie van twinning houdt, is er ook een bundel van de 3 patronen samen.
Bon, ik maakte dus een pippa pants/yoga broek voor mezelf (maat L, zonder aanpassingen),
in de hoop dat deze broek me zou aanzetten tot meer beweging.
Nu, comfortabel en meegevend is ze wel.
Me aanzetten tot meer sport...daar is precies wat meer voor nodig.
Ik heb ze ondertussen omgetoverd tot comfy huisbroek/ coach pants.

Misschien heb ik gewoon de verkeerde versie gemaakt? En had ik moeten gaan voor de gevouwen tailleband met koordjes? Die is een beetje sportiever...
Of maak ik nu mezelf wat wijs?
Och, Nieuwjaar is nog veraf...we kunnen nog wel even wachten met al die goede voornemens...toch?



Deze post bevat affiliate links. Dit betekent dat ik een kleine commissie krijg wanneer je op basis van deze link een aankoop zou doen. Dit heeft geen invloed op de prijs die jij betaalt. Die blijft gewoon hetzelfde. Het helpt mij wel om mijn stoffen- en naaiverslaving te onderhouden ;)

zaterdag 30 september 2017

niet zo snelle regenjas

Nadat de regenjas voor dochter 1 klaar was, begon ik aan die van dochter 2.
Ook zij mocht zelf een stofje kiezen.
Het werd er eentje met bloemenprint, van bij Atelier Linabo. Ik kocht meteen ook de nodige fournituren.
Tot voor kort had ik nog geen ervaring met het verwerken van softshell. Voor jas 1 heb ik dan ook voor een simpel modelleke gekozen, zonder al teveel tralaliekes. Voor jas 2 durfde ik al wat meer details aan, en ging ik voor prinsessennaden met ritszakjes, en een mooier afgewerkt flapje ter bescherming aan de rits.








De jas was nog niet volledig afgewerkt bij het nemen van de foto's: de mouwen zijn nog niet omgezoomd, en werden gewoon naar binnen gevouwen. 
                        
Op de ene foto is dit al wat duidelijker dan op de andere...oeps!
De binnenkant van de kap, en het beleg van de voorpanden, werden afgewerkt met paspel.
Ik kocht maar 1 metertje stof, en had dus niet veel reserve, maar ik deed toch een poging om de patronen zoveel mogelijk te laten doorlopen aan de naden.


Voor de volledigheid voeg ik ook nog enkele foto's van de achterzijde toe...

  
Nu de jas (bijna) af is, heb ik eigenlijk spijt dat ik de eerste ook niet in dit model heb gemaakt. 
Nu ja, die kinderen groeien als kool, dus ik neem deze gedachte gewoon mee naar volgend jaar.   
































zaterdag 16 september 2017

Snelle regenjas

De zomer lijkt hier sneller voorbij dan verwacht.
I.p.v. zalig warme zonnestralen in het gezicht, kregen we emmers regen over ons hoofd, de eerste schooldagen.
De herfstige regenjas die nog ontbrak in de garderobe van mijn dochters was dus sneller nodig dan verwacht.
Softshell bood de ideale oplossing. Want: geen voering nodig, dus de helft minder werk!
Ik gebruikte het patroon voor een jasje uit Ottobre 6/2014, en deed enkele kleine aanpassingen:
De mouwboorden werden verbreed, geknipt uit softshell ipv boordstof, en er kwam een elastiek tussen.

De boordstof werd eveneens achterwege gelaten aan de rand van de kap. Er kwamen gaatjes en een elastische koord in, en de binnenkant werd afgewerkt met paspel.



De rits kreeg een extra flap, ter bescherming van de huid, en werd langs de binnenkant afgewerkt met biais.

De voor- en achterpanden werden als één geheel geknipt, en dus niet elk in een boven- en een onderstuk.

De foto's werden deze ochtend genomen...en...call it karma...geen wolkje meer te bespeuren...

patroon: jasje uit Ottobre 6/2014, maat 122 (2cm verlengd)
stof en fournituren: Atelier Linabo, Wijgmaal (behalve de rits: voorraad)

zondag 10 september 2017

Bloed, zweet en tranen

...en dat mag je letterlijk nemen!

Want voor het eerst stikte ik in mijn vinger tijdens het maken van een naaiproject.
Auch!
En ook behoorlijk wat zweet en tranen kwam er aan te pas.
De reden kom je verder in deze post te weten.
Maar ze mag er zijn, de nieuwe schooltas voor mijn dochter die dit jaar de grote stap maakt naar het eerste leerjaar.
Initieel wilde ik een boekentas,volledig in kurkleer, met in het midden een contraststofje.
Omwille van de stevigheid en de duurzaamheid.
En omdat kurk gewoon een prachtig mooi materiaal is.

MAAR, daarin verschillen de dochter en ik zelf van mening.
En zij moet er per slot van rekening elke dag mee naar school.

Kurkleer is ook behoorlijk prijzig, en voor een boekentas heb je daar best wel veel voor nodig.
Niet geschikt voor ieders portemonnee, ook al gaat het lang mee.

DUS gingen we voor het compromis: ik mocht een deel verwerken met kurkleer (achterkant, binnenflap, handvat,...), en de rest van de stoffen mocht de dochter zelf kiezen.
En hier ziet u het resultaat van deze samenwerking:

Nogal kleurrijk dus.
Het vertrekpunt was het paneelstofje met bambi erop van Bambiblauw.
Als bijpassend stofje koos de dochter een gele stof die ik nog als overschot had liggen van 2 jurken die ik enkele jaren geleden maakte.
De biais werd gemaakt van een soft cactusstofje, dat hier al lange tijd in de kast lag te wachten op een naaiproject voor mezelf, dat er nog steeds niet van gekomen is.

Voor de binnenkant van de boekentas kozen we een gelamineerde stof. met cactus motief. Mocht er dan ooit een drankje uitlopen, dan is dit makkelijk(er) te reinigen. Ook de mogelijkheid om de boekentas open te ritsen is handig in dit opzicht.

De Achterflap, de binnenflap, het handvat en de afwerking van de riempjes, werden vervaardigd met kurkleer die ik vond bij veritas.





 
De idee om de riemen bij elkaar te houden met een elastiek ertussen haalde ik hier vandaan.
Bij de bron dus.

De bodem wordt beschermd door voetjes die ik vond bij Veritas.

De dochter is superfier op haar nieuwe boekentas.Vanwaar de tranen dan, vraagt u zich misschien af?De boosdoener is mijn printer. Om de één of andere reden verspringen de lijnen telkens in het midden van een blad wanneer ik een patroon uitprint. Niet enkel dit patroon dus, maar eender welk patroon dat ik uitprint.Hieronder kan u zien wat ik bedoel. Het ligt dus niet aan de plaats waar ik de bladen aan mekaar moet plakken, het is echt in het midden van het blad dat de lijnen ineens verspringen. Hoogst vervelend is dat!Meestal print ik mijn patronen dan ook uit bij mijn ouders. Maar deze keer wilde ik meteen beginnen, en dacht ik dat het allemaal wel zou meevallen, want het zijn toch bijna allemaal alleen maar "vierkantjes"...Maar die vierkantjes moeten daarna natuurlijk wel allemaal in mekaar passen in één geheel hè! Kieken! Zo ver had ik in mijn enthousiasme natuurlijk niet nagedacht. Resultaat: het voorzakje is veel te groot. Onmogelijk dus om het patroon in de voorflap mooi te laten overlopen. Bovendien kwam ik ook hier en daar ineens 1 tot 2 cm tekort, waardoor ik als redmiddel een fluovestje verknipte, en de achterflap een strook van 2 cm bijkreeg onderaan in de reflecterende stof, en het voorstukje 1 cm. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk. Mocht u zich dus bij de 2de foto hierboven afgevraagd hebben wat die grijze strook daar ineens komt te doen, dan kent u nu het eerlijke antwoord.En dan heb ik nog gezwegen over de elastiek tussen de riempjes, die ik eerst zo hoog had gestikt dat ze mijn kind eerder wurgden dan hielpen om de riemen op hun plaats te houden. Lostornen en lager zetten dus. Zucht.Net zoals bij mijn bevallingen, dacht ik meteen na de "oplevering": dit nooit meer!Ik kan er al mee lachen ondertussen, maar op het moment zelf, na al die uren zwoegen, kon ik echt wel bleiten. Het scheelde dan ook niet veel, of de dochter mocht echt met een plastieken zak naar school!Wedden dat ik dit weer vergeten ben tegen dat dochter 2 naar het eerste mag?!